Η οικολογία δεν ήταν ποτέ μια αρετή που με χαρακτήριζε. Όχι ότι ήμουν ιδιαίτερα σπάταλος ή ότι πετούσα σκουπίδια κάτω, αλλά να… για χρόνια τη θεωρούσα κάτι μακρινό, σχεδόν αφηρημένο, μια έννοια που ανήκει στα βιβλία του σχολείου και στα μεγάλα περιβαλλοντικά συνέδρια, όχι στην καθημερινότητα μιας επιχείρησης που προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της.

Μέχρι που άρχισα να βλέπω τους λογαριασμούς να φουσκώνουν και τους πόρους να εξαφανίζονται πιο γρήγορα απ’ όσο ερχόταν το κέρδος. Εκεί κατάλαβα ότι η βιωσιμότητα δεν είναι "πολυτέλεια" ή μόδα, αλλά ζήτημα επιβίωσης και ότι, αν δεν την ενσωματώσεις στις λειτουργίες της επιχείρησής σου, αργά ή γρήγορα θα την πληρώσεις (κυριολεκτικά).

Έτσι ξεκίνησα να ψάχνω τι θα μπορούσα να αλλάξω, όχι μόνο για το περιβάλλον, αλλά και για το ταμείο μου. Και, πίστεψέ με, τα περισσότερα από όσα δοκίμασα απέδωσαν. Δες τι έκανα.

1.  Άλλαξα τον τρόπο που κατανάλωνα ενέργεια

Πρώτα έβαλα στο στόχαστρο τα αυτονόητα, τα πιο μικρά και εύκολα, γιατί από κάπου έπρεπε να ξεκινήσω: LED φωτισμό, smart θερμοστάτες, πρίζες με χρονοδιακόπτη. Έψαξα ακόμα και επαγγελματικά προγράμματα φυσικού αερίου γιατί συνειδητοποίησα ότι το κλιματιστικό “έτρωγε” πάρα πολλά στη θέρμανση. Η διαφορά στους λογαριασμούς ήταν αισθητή μέσα σε λίγους μήνες. Επόμενο βήμα να ψάξω και προγράμματα πράσινης ενέργειας για το ρεύμα ή, ακόμα καλύτερα, φωτοβολταϊκά. Αυτή την περίοδο είμαι σε αναζήτηση.

2.  Έκανα audit στα πάντα

Όταν λέω στα πάντα, εννοώ στα πάντα. Μακάρι να σου έλεγα ότι αυτό μου πήρε μια μέρα, αλλά η αλήθεια είναι ότι το σκέφτηκα σοβαρά και ασχολήθηκα σε βάθος, γύρω στον 1 μήνα. Κάθισα όμως και είδα αναλυτικά τι πληρώνουμε σε κάθε κομμάτι της δουλειάς: συνδρομές, ρεύμα, υπηρεσίες, μέχρι και καφέδες. Μιλώντας με τους υπεύθυνους κάθε ομάδας, για παράδειγμα, συνειδητοποίησα ότι από το… πανάκριβο CRM που έχουμε στη διάθεσή μας κάνουμε χρήση του 30% των δυνατοτήτων του.

Προσπάθησα να επαναδιαπραγματευτώ την τιμή αλλά συνειδητοποίησα ότι υπήρχαν πολύ πιο οικονομικά (και εύκολα στη χρήση) προγράμματα εκεί έξω, που πρόσφεραν αυτό ακριβώς το 30% που χρειαζόταν η ομάδα μου. Win απ’ όπου κι αν το πιάσεις. Το sustainability ξεκινάει και από εκεί - από το να μην πετάς λεφτά χωρίς λόγο.

Μέχρι και τους προμηθευτές πέρασα από audit, όχι μόνο για να βρω τους πιο φτηνούς αλλά κυρίως αυτούς με την ίδια φιλοσοφία με τη δική μου. Αυτό φυσικά δεν έγινε από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά το να ξέρω ότι συνεργάζομαι με ανθρώπους που έχουν το ίδιο mentality και work acumen με εμένα, με έκανε να δω τη δουλειά μου με ακόμα μεγαλύτερο ενθουσιασμό.

3.  Επένδυσα στους ανθρώπους

Κάτι ακόμα που έκανα ήταν να επενδύσω στη δική μου εκπαίδευση και ξέρεις τι έμαθα μέσα από όσα βιβλία διάβασα και σεμινάρια παρακολούθησα; Δεν γίνεται να μιλάμε για βιώσιμη επιχείρηση και να έχουμε ανθρώπους εξουθενωμένους που δουλεύουν περισσότερες από 8 ώρες τη μέρα συστηματικά.

Μείωσα τις άσκοπες υπερωρίες, επένδυσα στο υβριδικό μοντέλο εργασίας και καθιέρωσα ένα πιο ανθρώπινο πρόγραμμα που εστιάζει στο work-life balance. Το κλίμα άλλαξε προς το καλύτερο και η παραγωγικά αυξήθηκε, just like that. Μοιράστηκα μάλιστα με την ομάδα τον λόγο που κάνουμε όλες αυτές τις αλλαγές και όλοι μπήκαν αμέσως στο νόημα - δεν χρειάστηκε PR και “φανταχτερές” λέξεις, μόνο ειλικρίνεια και ουσία.

Σήμερα, κοιτώντας πίσω, δεν βλέπω μόνο μια πιο “πράσινη” επιχείρηση, αλλά μια πιο έξυπνη. Κερδίζουμε χρόνο, λεφτά και σεβασμό, από τους πελάτες και οι μεταξύ μας σχέσεις έχουν βελτιωθεί σε απίστευτα μεγάλο βαθμό.

Και ξέρεις κάτι; Το βιώσιμο δεν είναι πια trend. Είναι ο μόνος τρόπος να προχωρήσουμε και να εξελιχθούμε, σε επαγγελματικό αλλά και σε προσωπικό επίπεδο.